Total Pageviews

Friday, October 14, 2016

കവിത : മരീചിക





ജ്വലിക്കാനുള്ള തൃഷ്‌ണയും , അണയുന്ന പ്രത്യാശയും
വചസ്സുകളായി വാരി വിതറിയവൻ ധവള ഭിത്തിയിൽ.

നിരാധാരമായി നോക്കി നിന്നൂ എണ്ണമറ്റ നേത്രങ്ങൾ.
മർത്യജന്മ അശരണതകൾ മന്ത്രിച്ചൂ അസംഖ്യം അധരങ്ങൾ.
പ്രാത്ഥനാമുദ്രകൾ രചിച്ചൂ കണക്കറ്റ ഹസ്തങ്ങൾ.

സമസ്‌തം വൃഥാ....ഹിതം അജ്ഞാതം.

ദേഹവും ദേഹീയും കലഹിച്ചു പിരിഞ്ഞു
ദേഹം ഉലയിലേക്ക് .....ദേഹീ അലയിലേക്ക്.

പെയ്യാൻ മറന്ന വൃഷ്‌ടിയേ ശപിക്കാൻ മറന്ന മണലാരണ്യം,
മരീചികയാൽ സ്വപ്‌നങ്ങൾക്ക് ചിറകേക്കുന്നു ....
അന്നും.....ഇന്നും.....എന്നും.

No comments:

Post a Comment